Wirus cytomegalii (CMV) jest najczęściej występującym wrodzonym patogenem na świecie. Zakażenie płodu CMV w okresie prenatalnym niesie za sobą ryzyko poważnych i trwałych konsekwencji zdrowotnych u dziecka, w tym niedosłuchu, opóźnienia rozwoju psychomotorycznego, a nawet śmierci. Pomimo tak znaczącego zagrożenia, rutynowe badania przesiewowe w kierunku CMV u kobiet w ciąży nie są w Polsce standardem opieki okołoporodowej. Tymczasem, doświadczenia innych krajów, takich jak Niemcy, gdzie lokalnie prowadzono badania serologiczne, pokazują, że regularna i systemowa diagnostyka może w znacznym stopniu przyczynić się do większej rozpoznawalności zakażenia u kobiet.
Ciche zagrożenie dla dzieci
Standardy diagnostyczne w Polsce – luka w systemie
Przykłady działań w innych krajach
Nowe standardy leczenia
1: Consensus recommendation for prenatal, neonatal and postnatal management of congenital cytomegalovirus infection from the European congenital infection initiative (ECCI). Leruez-Ville, Marianne et al. The Lancet Regional Health – Europe, Volume 40, 100892
2: tamże
3: https://www.academie-medecine.fr/congenital-cmv-infection-screening-to-be-organized-in-france/?lang=en
4: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/39890645/
POL PRENATAL CMV
Jedyne w Polsce, a obecnie drugie na świecie badanie kliniczne dotyczące zakażenia wewnątrzmacicznego u ciężarnych z pierwotną infekcją wirusem cytomegalii. Projekt prowadzony jest przez Instytut Matki i Dziecka w Warszawie pod kierownictwem dr hab. n. med. prof. IMiD Tadeusza Issata i finansowany ze środków publicznych przez Agencję Badań Medycznych. Badanie skierowane jest do pełnoletnich kobiet we wczesnej ciąży, u których potwierdzono obecność przeciwciał przeciwko CMV. Więcej informacji o badaniu znajduje się na stronie leczeniecmv.pl.
Dr hab. n. med. prof. IMiD Tadeusz Issat
Kierownik Kliniki Położnictwa i Ginekologii w Instytucie Matki i Dziecka oraz pracownik naukowy Instytutu, specjalista położnictwa i ginekologii. Absolwent Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, od 2010 r. związany z Zakładem Zdrowia Prokreacyjnego Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie. W 2017 roku otrzymał, przyznany przez Radę Naukową Instytutu Matki i Dziecka, tytuł doktora habilitowanego nauk medycznych za osiągnięcia naukowe. W latach 2007-2019 pracował w Centralnym Szpitalu Klinicznym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Warszawie w Klinice Położnictwa Chorób Kobiecych i Ginekologii Onkologicznej. Autor i współautor nowatorskich terapii z zakresu ginekologii i położnictwa, prelegent i uczestnik międzynarodowych konferencji i sympozjów.